ปัญญาจารย์ 1 (อังกฤษ: Ecclesiastes 1) เป็นบทแรกของหนังสือปัญญาจารย์ในคัมภีร์ฮีบรูหรือพันธสัญญาเดิมในคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์[1][2] หนังสือปัญญาจารย์ประกอบด้วยคำพูดเชิงปรัชญาของตัวละครที่เรียกว่าปัญญาจารย์ (โคเฮเลท; "ผู้สอน"; "ผู้พูดต่อหน้าที่ชุมนุมชน") อาจประพันธ์ขึ้นในช่วงศตวรรษ 5 ถึง 2 ก่อนคริสตกาล[3] เพชิตตา, ทาร์กุม และทัลมุด ตลอดจนผู้อ่านชาวยิวและคริสต์ศาสนิกชนส่วนใหญ่ถือว่าผู้เขียนหนังสือปัญญาจารย์คือกษัตริย์ซาโลมอน[4] บทที่ 1 ของหนังสือปัญญาจารย์ประกอบด้วยชื่อหนังสือ, อรรถาธิบายของข้อสังเกตพื้นฐานบางประการ และปัญญาของชีวิต โดยเฉพาะความอนิจจังของการแสวงหาปัญญา[5]